zrobić głupstwo

См. также в других словарях:

• palnąć [strzelić] głupstwo — {{/stl 13}}{{stl 33}} zrobić lub powiedzieć coś nietaktownego, nieodpowiedzialnego, nierozważnego, kompromitującego :{{/stl 33}}{{stl 10}}Palnął głupstwo, pytając go o żonę przy jego przyjaciółce. W tym momencie pojął, że strzelił głupstwo.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• palnąć — dk Va, palnąćnę, palnąćniesz, palnąćnij, palnąćnęła, palnąćnęli, palnąćnięty, palnąćnąwszy 1. pot. «uderzyć, zadać cios, ugodzić; walnąć» Palnąć pięścią w stół. Palnąć kogoś w plecy. 2. pot. «strzelić» Palnąć sobie w łeb. ◊ Palnąć z bata, z bicza …   Słownik języka polskiego

• byk — m III, DB. a, N. bykkiem; lm M. i, D. ów 1. «nie kastrowany samiec bydła domowego; także: dorosły samiec wielkich przeżuwaczy (bawołu, jaka, żubra, bizona, łosia, jelenia, daniela, renifera)» Byk rozpłodowy. Rozhukany byk. ◊ Coś działa na kogo… …   Słownik języka polskiego

• niż — I «spójnik oznaczający różnicę stopnia nasilenia porównywanych ze sobą określeń, cech, stanów, czynności; używany w związkach z przymiotnikami i przysłówkami w stopniu wyższym oraz z innymi wyrazami oznaczającymi porównywanie, wybór (takimi jak:… …   Słownik języka polskiego

• zgapić się — dk VIa, zgapić siępię się, zgapić siępisz się, zgap się, zgapić siępił się pot. «przeoczyć coś przez nieuwagę, roztargnienie, gapiostwo, zrobić głupstwo przez niedopatrzenie, nie dopilnować czegoś» …   Słownik języka polskiego

• strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… …   Słownik języka polskiego

• nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… …   Słownik języka polskiego

• wielki — 1. Krzyczeć, wołać, mówić itp. wielkim głosem a) «krzyczeć, mówić bardzo głośno»: – Niech żyje król! – wołał wielkim głosem Bradley. – Hej, napełnijcie puchary! W. Żukrowski, Tablice. b) «usilnie domagać się czegoś, ostrzegać przed czymś»: Po… …   Słownik frazeologiczny

• frajer — m IV, DB. a, Ms. frajererze; lm M. ci frajererzy, te y, DB. ów 1. posp. «człowiek naiwny, łatwowierny, nie umiejący sobie radzić w potrzebie, dający się łatwo oszukać; nowicjusz, początkujący w jakiejś dziedzinie» Szukać, znaleźć frajera.… …   Słownik języka polskiego

• głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …   Słownik języka polskiego

• frajer — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. frajererze; lm M. frajererzy, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek naiwny, łatwowierny, niedoświadczony, którego łatwo można oszukać. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Robić z kogoś frajera. Śmierć frajerom. Można jeszcze… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień